a terra que nos ten e nos devora:
esta amante fatal que nos namora
coa súa gracia lixeira e poderosa.
Amo esta dona que cala, ri e chora,
que se mostra atrevida e pudorosa,
e que, logo da noite, trae á aurora.
Amo esta marabilla terra en flor,
ás lúcidas lumieiras do sentido
e o delicadísimo lume do amor.
SÓ, de verdade, vale o amor vivido:
aquel que pode vencer a nosa dor
e liberarnos da nada e do olvido.
Cantada e musicada no Libro- Musical "Canta o Cuco" (Uxía e Magín)
Ningún comentario:
Publicar un comentario